Μικρή αναβολή για καλύτερη προετοιμασία (2)
Χαίρομαι πράγματι για το γεγονός ότι χθες, η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως, με τις ανακοινώσεις της δικαίωσε το πνεύμα των όσων υποστήριξε η στήλη υπό τον ίδιο τίτλο. Άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο μιας μικρής αναβολής στην έναρξη των μαθημάτων. Ώστε να υπάρξει η δυνατότητα καλύτερης οργάνωσης, για την αντιμετώπιση των κινδύνων. Και επιπλέον έδωσε αρκούντως διαφωτιστικές απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτήματα που απασχολούν τους γονείς αλλά και τους εκπαιδευτικούς, με την μέθοδο των 25 ερωτήσεων και απαντήσεων.
Το πιο σημαντικό όμως της όλης υπόθεσης είναι η ανακοίνωση για την πρόσληψη άνω των είκοσι χιλιάδων εκπαιδευτικών, όλων των βαθμίδων, από τα νηπιαγωγεία ως την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, έστω με το καθεστώς της απασχόλησης τους ως «εκτάκτων». Διότι, όπως τόνιζα στο χθεσινό δημοσίευμα, αλλά και όπως είναι αυτονόητο, χωρίς επιπλέον διδακτικό προσωπικό δεν είναι εύκολο να «σπάσουν» οι μεγάλες τάξεις σε δυο διαφορετικές αίθουσες. Δεν αρκεί να βρεθούν τα …ντουβάρια, οι χώροι. Πρέπει και να στελεχωθούν καταλλήλως ώστε να έχουν, και τα δυο τμήματα που θα δημιουργηθούν, εξασφαλισμένο, το ίδιο επίπεδο προόδου.
Από την πλευρά μου οφείλω να αναγνωρίσω πως όταν υποστήριξα την σκέψη των δυο ζωνών λειτουργίας, δηλαδή το «σπάσιμο» μια υπεράριθμης τάξης σε δυο τμήματα, πρωινό και απογευματινό, δεν γνώριζα ότι το κόστος ενός τέτοιου εγχειρήματος μπορεί να φθάσει τα δέκα εκατομμύρια ημερησίως. Ευελπιστώντας ότι η απάντηση αυτή, της κ. Κεραμέως, είναι προϊόν επισταμένης μελέτης των υπηρεσιών του υπουργείου και όχι μια αυθαίρετη εκτίμηση.
Απομένει, πέραν της πολιτείας, να βοηθήσουν και όλοι οι πολίτες. Με υπεύθυνη ενημέρωση των παιδιών τους. Αλλά και με σταθερή αντιμετώπιση εκείνων οι όποιοι εμφανίζονται να κάνουν «αντίσταση» κατά της χρήσης της μάσκας στα σχολεία.
Ας βοηθήσουμε όλοι, καθένας από την θέση του και με τον τρόπο του, να λάβουν υπόψη τους, αυτοί οι «αρνητές της μάσκας», που το βασικό –αλλά αγρίως αυθαίρετο- επιχείρημα τους είναι ότι «τα παιδιά δεν κινδυνεύουν από τον ιό», ποια είναι η νέα πραγματικότητα. Ότι διεθνώς κατά γράφονται κρούσματα, αλλά και θάνατοι, σε όλο και νεαρότερες ηλικίες. Και ότι στην πατρίδα μας ο μέσος όρος ηλικίας εκείνων που νοσούν, δεν είναι πλέον άνω των εξήντα, όπως συνέβαινε τον Μάρτιο, αλλά έχει φθάσει στα σαράντα, και πάει όλο και χαμηλότερα.